როგორც გაეროში აღნიშნავენ, მიუხედავად იმისა, რომ ათი წლის განმავლობაში 15%-ით შემცირდა ქალთა რაოდენობა, რომელიც 18 წლის ასაკამდე დაქორწინდა, ბავშვთა ქორწინების ფენომენის სრულ აღმოფხვრამდე ჯერ კიდევ შორია. ყოველ წელს კი, დაახლოებით 12 მილიონი გოგონა ქორწინდება.
მსოფლიოს ქვეყნების 88%-ში, ქორწინების მინიმალური ასაკი ოფიციალურად 18 წლით არის განსაზღვრული, თუმცა 100-ზე მეტ ქვეყანაში, კანონმდებლობა კვლავაც იძლევა არასრულწლოვანთა ქორწინების შესაძლებლობას. გარდა ამისა, ხშირ შემთხვევაში, ბავშვთა ქორწინება გამართლებულია რელიგიური სამართლის ნორმებით.
ადრეული ქორწინების ყველაზე მაღალი მაჩვენებლით გამოირჩევიან აზიის, აფრიკასა და ახლო აღმოსავლეთის ქვეყნები. ბავშვთა ქორწინება ასევე გვხვდება პოსტსაბჭოთა სივრცეში, მათ შორის ცენტრალურ აზიაში. ამ რეგიონში გოგონები ხშირად გატაცების და იძულებითი ქორწინების მსხვერპლები ხდებიან.
"ჩვენთვის ძნელი დასაჯერებელია, რომ ქალები თანხმდებიან ქორწინებაზე სექსუალური ძალადობის, გატაცების, მოძალადის ზეწოლის შემდეგ ", - აცხადებს CEDAW კომიტეტის წევრი საქართველოდან, ლია ნადარაია.
თავის კოლეგებთან ერთად, ყირგიზეთის 14 ორგანიზაციის მიერ მოწოდებული ინფორმაციის საფუძველზე, ნადარაიამ ჩაატარა გამოძიება ქვეყანაში არსებულ მდგომარეობაზე. გამოძიებამ გამოავლინა ქალთა უფლებების სისტემატური დარღვევები, რომელიც დაკავშირებული იყო ქალთა იძულებით ქორწინებასა და გატაცებებთან.
გასული წლის ბოლოს, გაეროს გენერალური ასამბლეის მესამე კომიტეტის წევრებმა მხარი დაუჭირეს რეზოლუციას, ადრეული ქორწინების წინააღმდეგ დამატებითი ზომების ამოქმედების მიზნით. რეზოლუციის ავტორებმა კიდევ ერთხელ გაამახვილეს ყურადღება იმაზე, რომ ადრეული და იძულებითი ქორწინება ქალების დისკრიმინაციისა და ძალადობის ფორმაა.
გოგონები, რომლებსაც აიძულებენ ქორწინებას, ხშირად სექსუალური, ფიზიკური და ფსიქოლოგიური ძალადობის მსხვერპლნი ხდებიან თავიანთი პარტნიორების მხრიდან. გარდა ამისა, ისინი ხშირ შემთხვევაში ფიზიკურად და ფსიქოლოგიურადაც არ არიან მზად ორსულობისა და მშობიარობისთვის. ხშირად, ადრეული ქორწინება შეუძლებელს ხდის გოგონებისთვის განათლებაზე წვდომას, რაც მხოლოდ აძლიერებს მათ დამოკიდებულ და დაუცველ მდგომარეობას.
